En kijkje in mijn leventje hier in Kenia....

Ik kreeg zo hier en daar te horen dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuw reisverslag dus here we go! Laat ik beginnen weer ik de vorige keer gestopt ben bij al de blaren op mijn hielen. Gelukkig is dit inmiddels stukken beter, na bijna 7 meter tape, een heleboel pleisters en wat gaasjes kan ik sinds vandaag weer lopen met enkel twee pleisters op mijn hielen. Mijn complete ehbo setje en de ehbo setjes van andere mensen hier hebben eraan moeten geloven. Maar het was het waard kan ik je vertellen! We zijn inmiddels enkele dagen verder en ik ben weer een aantal keren op pad geweest met de rhino patrol om op zoek te gaan naar de neushoorns die nog niet gezien waren. Tijdens zo'n wandeling welke elke ochtend zo ongeveer 4 tot 4,5 uur in beslag neemt kom je van alles tegen. Hierbij kan je denken aan giraffes, buffels, zebra's, waterbokken, impala's, olifanten, elanden en ga zo nog maar even door.... maar het is niet alleen het wild waarvoor je op moet passen. Een aantal dagen geleden werd ik 's ochtends opgepikt door de rhino patrol en tot mijn grote verbazing zat er nog een andere vrouw in de auto. Ze was een studenten en zit voor een project een tijdje in Nairobi, het was weekend en ze wilde graag een bezoek brengen Ol Pejeta maar helaas voor hier zat het research centre helemaal vol en kon ze maar 1 dagje blijven. Om hier iets van het park te leten zien en iets te laten beleven hadden ze besloten om haar een ochtend mee te laten draaien met de rhino patrol. Voor jaar was het de eerste keer dat ze een bushwalk deed dus ik weet een beetje wat ze voelde. Na een gezellige wandeling van een paar uur werden we opgeroepen door een ander team dat er wat neushoorns in de buurt waren en of wij ook die kant op konden komen. Natuurlijk was dat mogelijk en daar gingen de mannen ze zetten er flink de pas in.... het was voor Rosie (dat is de naam van de vrouw welke met me mee ging) en mij flink aanpooten om de mannen bij de houden. Na flink doorstappen waren we er bijna, er werd mij even vriendelijk gevraagd of ik een jas van een van de rangers aan wilde trekken ik had namelijk een khaki shirt aan en dit was waarschijnlijk te licht.... neushoorns zien erg slecht maar ze schijnen lichte kleuren wel te kunnen onderscheiden. Daar liep ik dan met een dikke groene winterjas aan terwijl het 26 graden was pff dat was warm kan ik je vertellen... maar niet getreurd het was voor het goede doel natuurlijk. En daar waren ze de eerste die we tegen kwamen was een volwassen stier en ik kreeg de kans om een aantal mooie foto's van hem te maken, iets was niet altijd gegarandeerd is omdat de meeste neushoorns zich schuil houden tussen de bosjes. Deze was op zijn gemak aan het eten in een vrij open veld. Na een paar goede foto's van hem te hebben genomen en alles gegevens te hebben genoteerd konden we verder naar de volgende. Dit waren er twee, een moeder met een kalf van ongeveer twee jaar oud. Ook zij bevonden zich in het zelfde open veld en gaven me dus de kans om goede foto's te maken!! Toen we klaar waren met deze twee hebben we onze wandeling weer vervolgd. In dit park leven nog wat andere dieren die je niet vaak tegen komt omdat zij zich overdag schuil houden en pas wanneer het donker is tot leven komen.... aardvarkens, erg grappig uitziende wezens welke enorme holen graven om in te slapen en om zich te voeden met termieten. Wanneer deze holen een tijdje niet gebruikt worden groeit er gras overheen en zijn ze dus vaak ontzichbaar voor mensen als ik! Je voelt hem dus al aankomen he.... daar ging ik tijdens een van mijn wandelingen plop en ineens stond ik tot aan met knieen in een gat... ik moest er zelf eigenlijk wel om lachen om de rangers excuseerden zich tegenover mij, iets wat ze overigens allemaal doen hier wanneer er iets gebeurt waar zij niks aan kunnen doen. Eenmaal uit het gat geklomen hebben we onze wandeling vervolgd maar helaas hebben we die dag niet meer neushoorns gevonden. Tijdens een van onze volgende wandelingen stuiten we op de wilde honden in de bosjes. In eerste instantie hadden we ze niet gezien of gehoord maar zij ons duidelijk wel! We hoorden ineens een soort geblaf wat er hard klinkt als je dichtbij bent.... dat was even schrikken kan ik je vertellen. Maar onmiddelijk daarna zagen we twee wilde honden weg rennen, ze waren duidelijk bang voor ons!! Maandag had ik een dagje vrij om samen met een andere meid die hier zit voor een organisatie genaamd Earthwatch naar Nanyuki te gaan voor wat boodschappen. Nanyuki is het dichtsbijzijnde stadje en heeft een geweldige supermarkt waar ze werkelijk waar alles verkopen wat je maar kan bedenken. We zouden rond elf uur worden opgepikt door een man die ons naar Nanyuki zo brengen.... en je gelooft het of niet maar deze beste man was zelfs een half uur te vroeg. Dat begint goed zou je denken, na te zijn ingestapt kon onze rit beginnen. Normaal gesproken heb je ongeveer 20 minuten nodig om bij de gate van het park te komen en dan nog een andere 20 minuten om via de meest hobbelige weg die je je maar voor kunt stellen in Nanyuki te komen. Toen we halverwege onze weg naar de gate waren kreeg de beste man een telefoontje, het draaide de auto en reed terug naar het research centre. Wij vroegen ons natuurlijk af wat we gingen doen maar besloten maar gewoon af te wachten want ik bedoel dit is Kenya.... Na wat kratten met leggen flessen te hebben ingeladen reden we een stukje verder naa een soort opslag hokje waarvoor deze beste man een sleutel moest hebben.... en je raadt het al die sleutel had hij niet bij. Wij weer terug naar het centrum voor de sleutel en daarna weer terug naar het hok.... en mocht nou net die sleutel niet passen om dat slot.... dus wij maar weer terug naar het centrum om uiteindelijk de juiste sleutel te pakken te krijgen zodat hij eindelijk het slot kon openen en nog wat maar lege flessen in kon laden. Na bijna een uur konden we dan eindelijk vertrekken richting Nanyuki! Het heeft ons in totaal bijna 2 uur gekost om er te komen. Eenmaal daar heb ik me even uitgeleeft in de supermarkt en hebben we even een lunch genuttigd, een broodje hamburger en frietjes want daar had ik zin in na al die rijst en pasta en dingen die we hier krijgen. Het eten is prima hoor maar af en toe wat anders zou wel welkom zijn. De volgende morgen ben ik weer op pad gegaan met de rhino patrol en hebben we 1 neushoorn gevonden. Na de lunch zat ik klaar om opgepikt te worden en kwam er een auto deze kant op. De chauffeur vroeg mij ben jij degene die naar de neushoorns moet en ik zei ja.... al vond ik het wel een beetje vreemd dat iemand andere me ineens oppikte maar goed deze beste man was gebeld door Serim (mijn contact persoon) dus ik dacht het zal wel kloppen. Hij bracht me naar het Morani informatie centrum wat het thuis is van enkele zwarte neushoorns. Een van hen is Baraka een blinde neushoorn welke vroeger in het wild leefde maar door een ongeluk blind ik geworden aan beide ogen. Je hebt hier de mogelijkheid om hem vanaf een platform te voeren en krijgt ondertussen informatie over wat Ol Pejeta doet om de neushoorns te beschermen. Het was erg interessant om een tijdje met de jongens die hier werken te praten over van alles en nog wat. Na een gesprek van bijna een uur heeft deze jongen me ook nog even uitgebreid rondgeleid in het informatie centrum. Hier trof ik mensen aan die ik ken, er verbleef op dat moment een Amerikaans gezin met twee kinderen in het centrum en die lift die ik had gekregen was eigenlijk voor hen bedoelt. De chauffeur had dit waarschijnlijk niet helemaal begrepen en had dus mij ipv hen opgepikt..... Maar goed geen probleem natuurlijk ik ging gewoon gezellig met hen mee want zij zouden namelijk naar de Noordelijke witteneushoorn area gaan. Er zijn in totaal op heel de wereld nog meer 7 dieren van deze soort in leven waarvan er 4 hier in Ol Pejeta leven.... deze 4 dieren zijn een aantal jaar geleden uit een dierentuin in Tsjechie hierheen gebracht. Na een flinke gewenningsperiode zijn ze uiteindelijk uitgezet in een enorm omheind gebied waar ze samen leven met een aantal zuidelijke witte neushoorns. Men hoopt in de toekomst nageslacht van deze dieren te krijgen. We gingen met een jeep met een lading wortels en luzerne het gebied in en stuiten al snel op twee neushoorns. Om de bezoekers, welke normaal een flink bedrag moeten betalen om naar deze neushoorns te gaan kijken, dichtbij deze dieren te brengen nemen de rangers wat voer voor ze mee. We mochten uit de auto en konden met de neushoorns op de foto, ze waren erg vriedelijk en natuurlijk gewend aan menselijk contact! Na een tijdje hebben we ze weer met rust gelaten en konden we terug van ons avond eten. De dag daarna was ik alweer vroeg uit de veren om opgepikt te worden voor een nieuwe wandeling natuurlijk. Maar om zeven uur was er nog steeds geen auto geweest dus ik had besloten om dan zelf maar naar de office te lopen welke hier 100 meter verderop zit. Geen enkel spoor van een ranger of wat dan ook, nou bleek dat ze deze morgen al om zes uur vertrokken waren en hadden besloten om mij later op te laten pikken door iemand anders welke mij vervolgens bij de juiste auto of zou zetten. Zo gezegd zo gedaan en daar zat ik dan samen met Serim en Sam beide leiders/managers van het rhino team in de auto. Dit werd dus een dagje auto zitten voor mij wat eigenlijk ook best interessant was om een keer mee te maken. We gingen eerst naar een soort van werkplaats waar ze auto's repareren om de accu van onze auto na te laten kijken. Naast deze werkplaats bevind zich de slachterij waar ze de koeien slachten die hier in het park grazen. Serim wilde me graag laten zien hoe ze hier een koe doden en dus ging ik met hem mee richting de slachterij... ik zal jullie de details besparen maar geloof me ze doen het op een nette manier! Gedurende deze dag heb ik een aantal gesprekken met deze mannen gevoerd over het wat en waarom rondom heel het neushoorns gebeuren hier, 's middags moesten we even wachten omdat Serim nog een bespreking had en in de tussentijd heeft Sam me een aantal dingen op zijn laptop getoond zodat het allemaal wat duidelijker werd. Ze doen allemaal hun best om je zo veel mogelijk over natuurbescherming en dan in het bijzonder voor de neushoorn bij te brengen. Al met al een erg interessante dan! Vandaag ben ik een halve dag op pad geweest in het veld maar had na deze halve dag het gevoel dat mijn benen niet meer wilden wat ik wil dus heb ik besloten om vanmiddag maar even uit te rusten. Ik heb serieus respect voor de rangers die dit werk elke dag doen jaar in jaar uit, deze mannen lopen tussen de 6 en 8 uren per dag om er zeker van te zijn dat elke neushoorn in orde is en stropers gaan kans krijgen.Dan zijn er nog rangers die 's nacht patroullie lopen om de boel in de gaten te houden, deze mannen lopen vaak overdag ook nog een aantal uren mee en slapen dus gemiddeld maar een uur of 4 per dag! Ik heb ze nu een aantal dagen vergezeld en kan je vertellen dat ik ontzettend moe ben! Maar ik heb zoveel respect voor deze mensen voor wat ze doen en ondanks al dit goede werk worden er zelf hier nog steeds neushoorns gedood door stropers, de prijs van hun hoorn is per kilo hoger dan die van goud.... Maar deze mensen gaan ervoor om de neushoorns die hier leven zo goed als ze kunnen te beschermen en daar gaat het uiteindelij om! Ik ga er nu maar eens een einde aan maken en mijn bed opzoeken want een goede nachtrust kun je hier wel gebruiken!!